Zdrowie, medycyna

http - klik - kliknij - www - tu - strona - strona - portal - http - kliknij
Płyn wysiękowy 12 września 2014, Doktor No comments Płyn wysiękowy rozciąga torebkę i wię- zadła stawów. Staw ma największą poje-mność w lekkim zgięciu i w tej pozycji rozdęty staw jest najmniej bolesny. Próba wyprostu lub dalszego zgięcia zwiększa ciśnienie śródstawowe, nasila bolesność i zmusza chorego do przybrania z powrotem mniej bolesnego ustawienia. Dłuższe utrzymywanie takiej pozycji bez usprawniania prowadzi do wytworzenia się przykurczu torebki, więzadeł i mięśni. Odruchowe wzmożenie napięcia mięśni zginaczy nasila wyjściowe zniekształcenia, asymetryczne działanie mięśni wywołuje nadwichnięcie i zmiany osi kończyny. Przykład: 1) tylne nadwichnięcie i rotacja zewnętrzna goleni w następstwie przykurczu zginaczy, zwłaszcza mięśnia dwugłowego uda, 2) nadwichnięcie dłoniowe i przykurcz w zgięciu nadgarstka, 3) przykurcz w zgięciu, przywiedzeniu i skręceniu na zewnątrz uli w następstwie przykurczu zginaczy i mięśni przywodzicieli, zwłaszcza mięśnia bioirowo-udowego, 4) różnego typu przykurcze, nadwichnięcia, zwichnięcia palców w wyniku różnorodnie kształtującej się równowagi napięcia krótkich i długich prostowników i zginaczy palców. W okresie zmniejszania się wysięku stawowego torebka i więzadła stają się wiotkie i bardziej podatne na zniekształcające działanie mięśni, zwłaszcza jeżeli Odwapnienie stawowych odcinków kości sprzyja wytwarzaniu się zniekształcenia powierzchni stawowych w miejscach niesymetrycznego nadmiernego nacisku, zwłaszcza w przypadkach patologicznych ustawień. Następnie powstają wyrośle kostne na krawędziach stawów, większe w okolicy wzmożonego nacisku. Zniszczenie chrząstki i utrudnienie poślizgu powoduje ograniczenie ruchów i sztywnienie stawu. Pobieranie pokarmu 9 kwietnia 2014, Doktor No comments Pobieranie pokarmu odbywa się całą powierzchnią ciała (tasiemce) lub przez przewód pokarmowy rozpoczynający się otworem gębowym otoczonym przyssawką (przywry ryc. 4.3) lub wargami (niektóre nicienie ryc. 4.5). Prowadzi on do uzbrojonej torebki gębowej (nicienie – Ancylostoma), gardzieli (przywry, nicienie) lub przełyku (przywry – Schistosoma), a następnie jelita rozgałęziającego się na dwa ramiona (przywry) lub składającego się z 3 odcinków: przedniego, środkowego i tylnego (nicienie), kończącego się ślepo (przywry) lub otworem odbytowym (nicienie). Nie strawione cząstki pokarmowe wydalane są na zewnątrz przez otwór gębowy (przywry) lub przez odbyt (nicienie). Wydalanie zbędnych produktów przemiany materii, kwasów organicznych oraz tłuszczów (przywry), kwasów organicznych i związków azotowych (tasiemce) lub tylko związków azotowych (nicienie) odbywa się za pośrednictwem układu protone- frydialnego (przywry, tasiemce ryc. 4.3, 4.4) lub komórek gruczołowych, tzw. gruczołów szyjnych lub układu rureczek (nicienie ryc. 4.5). Układ protonefrydialny składa się z komórek płomykowych oraz kanalików wyprowadzających połączone dwa węższe kanały tworzą główny kanał wydalniczy (przywry) lub biegną po bo kach ciała, łącząc się w każdym proglotydzie kanałem poprzecznym (tasiemce) i uchodzą przez wspólny (przywry) lub przez parzyste otwory wydalnicze (tasiemce). Układ rureczek (nicienie) ma kształt litery H i składa się najczęściej z dwu- bocznych przewodów, połączonych w przedniej części ciała, w niewielkiej odległości od otworu gębowego, mostkiem poprzecznym. Omawiane pasożyty nie mają układu oddechowego (oddychanie beztlenowe) i krwionośnego (funkcję transportu wewnętrznego spełnia parenchyma) są obojna- kami (przywry z wyjątkiem Schistosoma, tasiemce) lub rozdzielnopłciowe (Schistosoma, nicienie). Męskie narządy rozrodcze przywr (ryc. 4.3) składają się z parzystych jąder (te- stes), przewodów wyprowadzających (ducti efferentia), nasieniowodu (ductus defe- rens) i przewodu wytryskowego (ductus eiaculatorius) zakończonego narządem ko-pulacyjnym (cirrus) przewód wytryskowy i narząd kopulacyjny umieszczone są najczęściej w torebce. Żeńskie narządy rozrodcze składają się z pojedynczego jajnika (ovarium), jajowodu (oviductus), macicy (uterus), parzystego żółtnika (vitellaria) oraz ootypu (twór pęcherzykowaty, łączący jajowód z macicą), do którego uchodzą